Kwiat Tygridii

Tigridia to bezpretensjonalna wieloletnia roślina kwitnąca z rodziny Kasatikov, łącząca około pięciu tuzinów różnych gatunków i odmian. W tym artykule szczegółowo dowiesz się, jak prawidłowo sadzić, przygotować cebule i glebę, wybrać odpowiednie miejsce i właściwie dbać o niezwykłe rośliny.

Główną cechą tego egzotycznego kwiatu jest jego krótka żywotność, każdy kwiatostan cieszy się pięknem tylko przez osiem godzin, po czym więdnie.

Treść: Opis i krótka technika rolnicza Sadzenie tigridii Jak dbać o kwiat w ogrodzie Choroby i szkodniki Jak rozmnaża się Tigridia? Odmiany Tigridii

 

Opis kwiatu

Kwitnąca bylina składa się z gęstej bulwy, pasiastych (ze złożoną powierzchnią) liści o ciemnozielonym odcieniu, prostej lub rozgałęzionej łodygi, pojedynczych kwiatów przypominających trzepoczące motyle i owoców - pudełek z kanciastymi brązowymi nasionami o gładkiej powierzchni.

Średnia wysokość roślin zielnych wynosi od trzydziestu do siedemdziesięciu centymetrów.

 

Każda cebula wytwarza od pięciu do sześciu szypułek. Kwiatostan składa się z trzech dużych płatków tego samego koloru i środkowej części reprezentowanej przez kilka odcieni, wtrąceń i plam w innym kolorze.

Chociaż każdy kwiat pozostaje otwarty tylko przez osiem godzin, cały okres kwitnienia tigridii trwa od połowy lata do wczesnej jesieni.

Krótka technologia rolnicza

• Daty lądowania: w drugiej połowie marca cebule sadzi się w małych doniczkach w celu kiełkowania w pomieszczeniach zamkniętych; w drugiej połowie maja - przeniesiony na otwarty teren.
• Okres kwitnienia: od początku lipca do końca sezonu letniego.
• Warunki uprawy: miejsce otwarte lub półcieniste, dobrze przepuszczalna, lekka i luźna gleba o umiarkowanej wilgotności, o składzie lekko zasadowym lub obojętnym.
• Zasady podlewania: tylko wtedy, gdy gleba wyschnie; w okresach długotrwałej suszy - poranne podlewanie i wieczorne opryskiwanie ciepłą wodą.
• Aplikacja nawozu: jest to wymagane tylko w przypadku zubożonej gleby dwa razy w ciągu całego sezonu - cztery tygodnie po masowym pojawieniu się liści i podczas tworzenia pąków.
• Podwiązka do podparcia: niezbędny dla roślin o wysokich i cienkich łodygach.
• Metody reprodukcji: nasiona, młode i cebulki.
• Przygotowanie do zimy: Cebule z zwiędłymi częściami nadziemnymi (lub jeszcze zielonymi) wykopuje się przed nastaniem mrozu (około października). Część nadziemną, która pożółkła i straciła wigor, odcina się, a cebule sortuje się, dezynfekuje, suszy i przechowuje do wiosny w pojemniku z torfem lub piaskiem w chłodnych warunkach o temperaturze od trzech do dziesięciu stopni Celsjusza.
• Możliwe choroby i szkodniki: gnicie cebul na skutek niewłaściwego przechowywania, ślimaki, kretowce, wciornastki i gąsienice kapuściane.

A teraz o tym wszystkim bardziej szczegółowo

Sadzenie i pielęgnacja tigridii w ogrodzie

Przygotowanie do lądowania

Wybór pojemników

Prace przygotowawcze rozpoczynają się od wyboru odpowiedniego pojemnika, w którym będą kiełkować cebule. Ponieważ kwiaty pozytywnie oceniają podlewanie od dołu, doniczki należy ustawiać na tacy, która będzie miała dość wysokie boki i duże otwory drenażowe na dnie doniczki. Materiał wybranego pojemnika nie ma większego znaczenia, ponieważ bulwy już wkrótce przeniosą się na stałe miejsce.

Kiełkujące cebulki

W okresie od dwudziestego do trzydziestego marca cebule sadzi się w lekkim i luźnym podłożu i przechowuje w pomieszczeniach zamkniętych. Porośnięty materiał nasadzeniowy gwarantuje wcześniejsze kwitnienie.

Możesz umieścić kilka bulw jednocześnie w dużym pojemniku. Głębokość sadzenia wynosi co najmniej trzy centymetry.

 

Warunki i opieka

Sadzenia należy przechowywać w temperaturze pokojowej z dobrym oświetleniem, bez zimnych przeciągów. Główną troską jest odpowiednia wilgotność gleby. Przez pierwsze dziesięć do piętnastu dni ilość wody do nawadniania jest minimalna, gleba powinna być umiarkowanie wilgotna, bez nadmiaru wody. Obfitość i częstotliwość podlewania wzrasta wraz z kiełkowaniem cebul. Kiedy pojawią się kiełki, pojemniki do sadzenia należy ustawić na parapecie od strony południowej lub wschodniej.

Sadzenie w otwartym terenie

Terminy

Kochająca ciepło tigridia nie toleruje nawet minimalnych przymrozków i bardzo zimnych nocy, dlatego sadzenie materiału na otwartej przestrzeni w ogrodzie lub ogrodzie kwiatowym powinno odbywać się tylko przy stale ciepłej pogodzie i średniej dziennej temperaturze co najmniej piętnastu stopni Celsjusza.

Najkorzystniejszy okres do sadzenia przypada na okres od dwudziestego maja do dziesiątego czerwca, w zależności od klimatu panującego na danym obszarze.

 

Miejsce i gleba

Roślina kwitnąca może rosnąć na otwartej przestrzeni i w półcieniu, ale im więcej światła słonecznego w ciągu dnia, tym silniejsze będą jej pędy. Przy braku słońca rośliny będą miały osłabione i cienkie szypułki, które nie wytrzymają nawet przeciętnego wiatru. Nawiasem mówiąc, obszar wybrany do sadzenia musi być chroniony przed przeciągami.

Przed posadzeniem cebul zaleca się dokładne oczyszczenie gleby z resztek chwastów, kopanie głęboko i w razie potrzeby (w przypadku zbyt gęstej gleby) dodanie grubego piasku rzecznego lub trocin. Kwiaty preferują gleby osuszone o składzie obojętnym lub lekko kwaśnym, lekkie i luźne, o umiarkowanej wilgotności.

Schemat lądowania i funkcje

Mały, niekiełkujący materiał do sadzenia jest zakopany o trzy do pięciu centymetrów, duży o siedem do dziesięciu centymetrów. Odległość między uprawami wynosi od piętnastu centymetrów, rozstaw rzędów wynosi od dwudziestu centymetrów.

Jako środek zapobiegawczy przeciwko różnym chorobom zakaźnym i grzybiczym, przed sadzeniem w ziemi cebule zanurza się w roztworze dezynfekującym (na przykład manganie) na dwie do dwóch i pół godziny.

 

Po wymuszeniu cebule przesadza się do specjalnie przygotowanych dołków o głębokości około sześćdziesięciu centymetrów. Dno wykopu pokryte jest warstwą materiału drenażowego (na przykład pokruszonej cegły) o grubości około dwudziestu centymetrów, a następnie wypełnia się lekką glebą odżywczą.

Po posadzeniu rośliny są obficie nawilżane.

Ważny! Podczas sadzenia cebul bez wcześniejszego kiełkowania kwitnienie rozpoczyna się znacznie później, mniej więcej w ostatnich dniach sierpnia. Rośliny nie będą miały czasu zakwitnąć przed nastaniem pierwszych jesiennych przymrozków.

Podstawowe zasady opieki nad tigridią

    Reżim podlewania i przycinanie

Kwiaty egzotyczne należy podlewać systematycznie i w takich ilościach, aby woda do nawadniania sięgała do głębokości bulw. Częstotliwość podlewania wynosi trzy lub cztery razy w tygodniu.

W przypadku braku naturalnych opadów przez długi czas i wysokich temperatur zaleca się codzienne nawilżanie upraw – u nasady (rano) oraz w formie oprysku części nadziemnych z butelki z opryskiwaczem (wieczorem). Woda do nawadniania powinna być ciepła i osadzona.

Aby zachować i utrzymać dekoracyjność i atrakcyjność kwietnika lub ogrodu, warto szybko usunąć już przekwitłe kwiatostany.

 

Stosowanie nawozów i nawozów

Podczas uprawy tigridii na działce z żyzną, pożywną glebą, do której przed sadzeniem zastosowano niezbędne nawozy, do końca ciepłego sezonu nie będzie wymagane żadne dodatkowe nawożenie.

Jeśli sadzenie przeprowadzono na zubożonej glebie, będziesz musiał karmić rośliny dwa do trzech razy. W tym celu stosuje się nawozy mineralne i organiczne, wszystko zależy od preferencji ogrodników. Roztwór na bazie kompleksu mineralnego przygotowuje się z dziesięciu litrów wody i trzydziestu gramów nawozu. Nakłada się go u nasady około miesiąc po pojawieniu się części liścia, podczas tworzenia pąków i na początku kwitnienia.

 

Pielęgnacja gleby i montaż podpór

Aby zapewnić pełny rozwój kwitnących bylin, gleba musi być regularnie poluzowana i odchwaszczona. Jeśli nie jest to możliwe, zaleca się ściółkowanie nasadzeń.

Jako ściółkę możesz użyć świeżo skoszonej trawy, trocin, torfu i słomy. Warstwa ta nie tylko niezawodnie zabezpieczy przed chwastami i zatrzyma umiarkowaną wilgotność, ale także zapobiegnie zagęszczaniu gleby i zapewni jej oddychalność. Jeśli na kwietniku znajduje się warstwa ściółki, ilość podlewania jest znacznie zmniejszona.

W przypadku wysokich odmian tigridii konieczne jest zainstalowanie kołków lub mocnych prętów i związanie ich. To ochroni pędy przed uszkodzeniem.

 

Przygotowanie cebul do sezonu zimowego i przechowywania

Jeśli kwitnienie egzotycznych roślin ustało, nie ma potrzeby spieszyć się, aby usunąć bulwy z gleby. I należy je usunąć, ponieważ rośliny kochające ciepło nie tolerują zimowego chłodu i umrą.

Tę procedurę zaleca się wykonać, gdy nadziemna część krzaków całkowicie uschnie.Jeśli zbliżają się już mrozy, a blaszki liściowe są jeszcze zielone, bulwy wykopuje się wraz z liśćmi i pozostawia w jasnym, chłodnym pomieszczeniu, aż zmienią kolor na żółty.

Po całkowitym obumarciu liści i pędów cebulkę oddziela się od górnej części krzewu, oczyszcza z resztek ziemi, myje pod bieżącą wodą, następnie pozostawia na kilka godzin w roztworze środka dezynfekującego i suszy.

Przechowywanie bulw

Optymalne warunki przechowywania materiał do sadzenia - chłodna temperatura (od trzech do dziesięciu stopni Celsjusza) i normalny poziom wilgotności.

Takie warunki panują w piwnicy lub piwnicy, jeśli jest to dom prywatny, lub w zwykłej domowej lodówce (na półce na warzywa i owoce).

W piwnicy cebule przechowuje się w pojemnikach z piaskiem lub torfem, a w lodówce - w pojedynczych papierowych torebkach.

Uwaga! Temperatura w pomieszczeniach magazynowych nie powinna spaść poniżej zera.

Możliwe choroby i szkodniki

Tigridia może czasami być nękana przez szkodniki i choroby. Istnieją różne leki i zalecenia dotyczące zapobiegania i kontroli.

Gnić

Najczęściej słabo dojrzałe cebule, które nie zostały poddane zabiegowi dezynfekcji, gniją. Inną przyczyną gnicia może być nadmierne podlewanie i gleba o nieodpowiedniej strukturze i składzie.

Rdza

Chorobie można zapobiegać, stosując napary ziołowe w początkowej fazie rozwoju roślin kwiatowych i lecząc ją za pomocą specjalnych preparatów - grzybobójczych.

Mozaika

Choroba ta jest nieuleczalna, dlatego należy podjąć wszelkie wysiłki zapobiegawcze: zapewnić kwiatom normalne warunki wzrostu i odpowiednią pielęgnację.

Do zwalczania kretów, gąsienic, gąsienic i ślimaków stosuje się przepisy i metody ludowe (na przykład leczenie roztworami mydła) lub środki owadobójcze.

Metody reprodukcji

Posiew

Metoda rozmnażania przez nasiona nie jest zbyt popularna i nie jest często stosowana, gdyż jest bardzo pracochłonna, kłopotliwa i trwa około sześciu miesięcy.

Optymalnym terminem siewu są miesiące zimowe. Materiał siewny nie wymaga przygotowania, wysiewa się go od razu na przygotowane podłoże składające się z piasku i torfu. Głębokość siewu wynosi około trzech milimetrów, odległość między nasionami wynosi sześć lub więcej centymetrów.

Aby uniknąć przyszłego przeszczepu, każde ziarno sadzi się w małym, indywidualnym pojemniku.

 

Jeśli gleba jest odpowiednio nawilżona i przestrzegany jest reżim temperaturowy (22–25 stopni Celsjusza), sadzonki pojawiają się za piętnaście do dwudziestu dni.

Dzieci

Ta metoda reprodukcji jest uważana za najprostszą i najskuteczniejszą. Dorosłe cebule wraz z dziećmi pozostawia się do przechowywania do wiosny.

Wiosną dzieci są ostrożnie oddzielane, popękane obszary posypuje się popiołem drzewnym lub proszkiem węgla aktywnego i sadzi w doniczkach do tłoczenia lub na otwartym terenie.

 

 

Rodzaje i odmiany tigridii

Rurowy

„Rurkowy” to kochająca ciepło miniaturowa roślina pochodzenia meksykańskiego o średniej wysokości około pięćdziesięciu centymetrów.

 

• Zewnętrzne płatki małego kwiatka (o średnicy około siedmiu centymetrów) są pomalowane na jasnoróżowy odcień, a rdzeń jest zaznaczony żółtymi plamami.
• Zaczyna kwitnąć w lipcu.

Paw

„Paw” - kolor kwiatów przypomina ogon pawia, dlatego ten gatunek ma swoją nazwę.

 

• Krzewy kwiatowe mają średnią wysokość od trzydziestu do siedemdziesięciu centymetrów.
• Kultura składa się z cylindrycznej łodygi, szeroko złożonych liści w kształcie miecza o jasnozielonym odcieniu, szypułek i kwiatów z rdzeniem w kształcie miseczki.
• Średnia średnica jednego kwiatu wynosi od pięciu do sześciu centymetrów.
• Uwielbia światło słoneczne i ciepło, nie toleruje przeciągów.
• Okres kwitnienia trwa około trzech tygodni (lipiec - sierpień), każdy kwiat żyje tylko jeden dzień.

Rozalinda

„Rosalind” - płatki pachnących kwiatów są pomalowane na jasnoróżowe odcienie, a powierzchnia białego środka jest zaznaczona czerwonymi plamami.

 

• Średnica kwiatostanów wynosi około dziesięciu do trzynastu centymetrów, wysokość szypułki około trzydziestu centymetrów.
• Rośliny nie tolerują ostrych podmuchów wiatru i zacienionych warunków, preferują luźne gleby i terminowe podlewanie oraz pozytywnie reagują na ściółkowanie.
• Cebule usunięte po uschnięciu krzewów przechowujemy w chłodnym, ciemnym miejscu.

Alba

„Alba” to bylina o białych kwiatach o średnicy od dziesięciu do piętnastu centymetrów, których środek jest pomalowany na czerwono.

 

• Na każdej szypułce tworzy się pięć pąków.
• Roślina uwielbia gleby lekkie i luźne, regularne nawożenie, odchwaszczanie i spulchnianie gleby, nie boi się suszy i nie wymaga palikowania.
• Kwitnie przez trzy do trzech i pół tygodnia, zaczynając od połowy lata.

Speciosa

„Specioza” - duże, piętnastocentymetrowe kwiaty pomalowane są na czerwono, a pośrodku znajdują się czerwone plamki na żółtym tle.

 

• Proste łodygi osiągają wysokość pięćdziesięciu centymetrów.
• Cebule sadzi się pod koniec maja na głębokość około ośmiu centymetrów, w odstępie około piętnastu centymetrów.
• Niska odporność na zimno, ale wysoka na suszę.

Lilaka

„Lilacea” - rośliny o wysokości około sześćdziesięciu centymetrów z liliowo-czerwonymi kwiatami i plamami w gardle, z wydłużonymi blaszkami liści o jasnozielonym odcieniu.

 

• Średnica kwiatu wynosi od dziesięciu do piętnastu centymetrów. Życie każdego z nich trwa około ośmiu godzin.
• Na szczycie jednej łodygi tworzy się do pięciu pąków.
• Kwiaty kochające ciepło uwielbiają umiarkowane podlewanie i nawożenie organiczne.

Aurea

„Aurea” to roślina wieloletnia z żółtymi kwiatostanami o średnicy około piętnastu centymetrów. Średnia wysokość krzewu wynosi około pięćdziesiąt centymetrów.

 

• Preferuje otwarte, nasłonecznione obszary z żyzną, przepuszczalną glebą, umiarkowanym podlewaniem i regularnym odchwaszczaniem.
• Kwitnie od połowy lipca do połowy sierpnia.
• Cebule wykopuje się wczesną jesienią, po uschnięciu części nadziemnej, i przechowuje do wiosny w temperaturze około pięciu stopni Celsjusza i dużej wilgotności.

Canariensis

„Canariensis” to roślina o wysokości około siedemdziesięciu centymetrów, ze słonecznymi żółtymi płatkami i czerwonymi plamami w gardle.

 

• Wykwintne kwiaty o średnicy około piętnastu centymetrów otwierają się naprzemiennie.
• Na każdej szypułce tworzy się do pięciu pąków.
• Rośliny dobrze znoszą suszę i wysokie temperatury, uwielbiają przepuszczalne, kwaśne gleby i umiarkowaną wilgotność.
• Kwitną w drugiej połowie lata.

Tigridia służy do dekoracji ogrodów i kwietników, terenów ogrodowych oraz brzegów sztucznych stawów, balkonów i tarasów. Uprawia się ją w mixborderach i na skalniakach, w doniczkach podłogowych i pojemnikach, sadzi się ją obok kwitnących roślin jednorocznych i iglastych. Wiosną jego piękno kryje się w jasnozielonych liściach, a latem - w kwiatostanach - motylach.

Tigridia to wyjątkowe piękno i oryginalność, egzotyczny wygląd i wysoka dekoracyjność.

 

Inne ciekawe kwiaty:

1. Zawilce: sadzenie i pielęgnacja w otwartym terenie
2. Uprawa astilbe z nasion
3. Brugmansia - czy można ją wyhodować z nasion?
4. Sadzenie i pielęgnacja colchicum w otwartym terenie
5. Sadzenie i pielęgnacja żonkili na zewnątrz i wewnątrz