Jakich nawozów używa się do karmienia ziemniaków?

W okresie wegetacyjnym ziemniaki są dokarmiane bardzo rzadko. Zwykle wystarczą do tego nawozy zastosowane podczas sadzenia. Ale czasami pojawiają się sytuacje, gdy konieczne jest karmienie. Dotyczy to uprawy roślin na glebach ubogich, niedoboru jakiegoś pierwiastka oraz jego nadmiaru ze szkodą dla innych składników odżywczych.

Staraj się stosować wszystkie nawozy podczas przygotowywania gleby i sadzenia ziemniaków

 

 

Treść: Przygotowanie gleby Karmienie ziemniaków podczas sadzenia Jakie nawozy stosować przed kwitnieniem Czym karmić ziemniaki podczas kwitnienia Co zrobić, jeśli brakuje baterii Dokarmianie dolistne

 

Stosowanie nawozów podczas przygotowywania pola

Stosowanie nawozów przy przygotowaniu działki zależy od gleby, na której uprawiane są ziemniaki.

    Nawozy organiczne

Zaleca się coroczne nawożenie obornika na polu ziemniaków. Rozprowadza się go powierzchownie i pozostawia na 1,5-2 miesiące, a następnie zamyka na bagnecie łopaty. Stosowany na każdym typie gleby. Stosuje się obornik zgniły i częściowo zgniły, w wyjątkowych przypadkach dodaje się obornik świeży.

Na glebach bardzo słabych dopuszczalne jest zastosowanie świeżego nawozu, jednak nie wcześniej niż 3 miesiące przed wprowadzeniem go do gleby.

Wiosną, na miesiąc przed sadzeniem ziemniaków, można dodać powierzchownie całkowicie rozłożony obornik lub próchnicę. Bezpośrednio przed sadzeniem wykopuje się ziemię, osadza na bagnecie łopaty, a zaraz potem sadzi ziemniaki.

Obornik wzbogaca glebę w składniki odżywcze, przede wszystkim azot. Zawiera także znaczne ilości fosforu, potasu, magnezu, wapnia i pierwiastków śladowych. Ponadto obornik zmniejsza kwasowość gleby. Dlatego w szczególności nie zaleca się dodawania go do popiołu czy wapna, które również znacząco wpływają na kwasowość.

Obornik jest jednym z najlepszych nawozów organicznych, poprawia strukturę gleby i zwiększa jej żyzność.

 

    Rodzaje obornika

Do ziemniaków nadaje się obornik krowi, koński, owczy lub króliczy.

1. Krowie łajno. Doskonale nawozi i ustrukturyzowuje glebę. Nanosić na gęste, ciężkie grunty pływające w dawce 40 kg/m². Na glebach lekkich 65-70 kg/m².
2. Końskie łajno. Zawiera więcej fosforu w dostępnej formie mineralnej niż mleko krowie. Sprawia, że ​​​​ziemia jest twardsza, ale w przypadku ziemniaków nie jest to znaczące. Dawki stosowania: na glebach zwięzłych 30 kg/m², w płucach 60 kg/m².
3. Obornik owiec, kóz lub królików. Jest go bardzo mało, ale jeśli jest, to lepiej wykorzystać go w kompostach do ziemniaków.

Świński nawóz ma wysoką kwasowość. Nie stosować pod ziemniaki.

Ptasie odchody bardzo skoncentrowany i nie używany do uprawy. Jeśli poza ptasimi odchodami nie ma innej materii organicznej, dodaje się ją raz na 2 lata po roku przechowywania. Zaleca się stosowanie go w kompostownikach.

Torfu nie stosuje się jako nawozu pod ziemniaki, gdyż jest trudno rozkładalny. Stosowany jest w celu poprawy struktury gleb piaszczystych, ale w ograniczonych ilościach.

Nawozy mineralne

Stosuje się je w przypadku braku materii organicznej. Jeśli przy przygotowaniu poletka ziemniaczanego nie zastosuje się obornika, to bezpośrednio podczas kopania należy go równomiernie rozprowadzić na całej powierzchni poletka i natychmiast wykopać.

Jesienią stosuje się nawozy potasowo-fosforowe: superfosfat 350-400 g/m² (na glebach kwaśnych (pH poniżej 5) stosuje się zamiast nich fosforyty) i nawozy potasowe niezawierające chloru (siarczan potasu, kalimag, siarczan potasu) 200-250 g/m².

Wiosną dodaje się azot (mocznik, azotan amonu, siarczan amonu). Można je nakładać rozproszonie lub bezpośrednio do otworu. Po umieszczeniu pod kopaniem na głębokości 1 m² norma to 200-250 g azotu, natychmiast po posadzeniu - 3 łyżki. w dziurę.

W przypadku braku obornika skuteczne jest stosowanie złożonych nawozów organo-mineralnych (ziemniak OMU, nitrofoska, Ispolin, ziemniak Agricola itp.).

 

Największy wzrost plonów wynika z łącznego wykorzystania materii organicznej i wody mineralnej. Działanie nawozów mineralnych jest silniejsze w połączeniu z obornikiem niż osobno. Do każdego wiadra obornika dodaje się 100 g nawozów fosforowych i 60-70 g nawozów potasowych.

Stosowanie nawozu podczas sadzenia

Ziemniaki nie zużywają składników odżywczych od razu (jak na przykład pomidory), ale spożywają je przez cały sezon wegetacyjny. Nawozy stosowane podczas sadzenia służą jako nawóz pogłówny przez cały okres wzrostu roślin.

Podczas sadzenia składniki odżywcze dodaje się w maksymalnym stężeniu.

 

Lepiej jest preferować leki długo działające. Nawozy miesza się z glebą, aby bulwy nie miały z nimi kontaktu.

Popiół dodaje się bezpośrednio do dołków, na glebach kwaśnych 2 szklanki na dołek, na glebach węglanowych 0,5 szklanki. Nawet dodając materię organiczną jesienią, do dołka dodaje się 0,5 szklanki próchnicy. Jeśli nie dodano materii organicznej, to podczas sadzenia dodaj do popiołu 2-3 szklanki próchnicy.

Można również zastosować gnijący obornik, ale jego dawka jest zmniejszona o połowę. Połączenie popiołu z materią organiczną daje znaczny wzrost plonu. Na glebach ubogich w fosfor do mieszaniny popiołu i materii organicznej dodaje się superfosfat w ilości 1 łyżki na studzienkę.

Jeśli nie ma popiołu, użyj nitroammofoski 2 łyżki na otwór. Można go mieszać z humusem.

 

Jeśli nie zastosowano obornika, do popiołu należy dodać nawozy azotowe (1 łyżka stołowa). do dziury.

Ziemniaki wymagają mikronawozów. Dlatego podczas sadzenia stosuje się nawozy wzbogacone w mikroelementy.

Podczas stosowania popiołu nie stosuje się mikronawozów.Stosuje się je w okresie wegetacyjnym, jeśli występują oznaki niedoboru któregokolwiek mikroelementu.

Na glebach bardzo kwaśnych przy braku popiołu dodać do dołka mąkę dolomitową lub puch 1 desl. Wapna nie stosuje się jednocześnie z popiołem, stosuje się albo sam popiół, albo samo wapno.

Wszystkie wprowadzone składniki odżywcze zaczynają być aktywnie wykorzystywane dopiero w okresie pączkowania i na początku kwitnienia. Do tego czasu system korzeniowy ziemniaka rozwija się i nie pobiera dobrze składników odżywczych z gleby.

Top dressing w pierwszej połowie sezonu wegetacyjnego

Ziemniaki w tym czasie praktycznie nie wymagają nawożenia. W przeciwieństwie do innych roślin bulwa mateczna dostarcza nowej roślinie wszystkich składników odżywczych aż do okresu pączkowania. Jednak na glebach ubogich lub tam, gdzie nie zastosowano wystarczającego nawozu, bliżej początku pączkowania może pojawić się niedobór niektórych składników odżywczych.

Niedobory pierwiastków w ziemniakach są bardzo specyficzne. Może pojawić się na jednej roślinie, podczas gdy sąsiednie będą zdrowe, lub na kilku roślinach na różnych końcach pola. Dopiero gdy w glebie wystąpi poważny niedobór tego pierwiastka, pojawia się on na wszystkich roślinach.

Leczy się tylko krzaki z niedoborem tego pierwiastka! Ani sąsiednie rośliny, ani całe pole nie wymagają leczenia, ponieważ nadmiar składników odżywczych również prowadzi do szkodliwych konsekwencji.

 

Jeżeli ziemia nie była nawożona obornikiem lub podczas sadzenia nie stosowano nawozów azotowych, wówczas wówczas niedobór azotu. Występuje szczególnie powszechnie na glebach bielicowo-bielicowych i piaszczystych.

 

Objawy niedoboru azotu:

• liście nabierają żółtawo-zielonego odcienia, a przy poważnym niedoborze żółkną;
• młode liście są małe z żółtawym odcieniem;
• wzrost wierzchołków zatrzymuje się, roślina wygląda na przygnębioną, łodygi stają się cienkie i słabe.

Spryskaj krzak roztworem mocznika. Karmienie korzeni nie jest przeprowadzane, ponieważ w tym czasie ziemniaki nie są jeszcze w stanie w pełni wchłonąć nawozów z gleby.

    Niedobór fosforu

We wczesnym okresie wegetacyjnym ziemniaki bardzo często je mają niedobór fosforu. Roślina wymaga natychmiastowego karmienia, w przeciwnym razie roślina umrze lub zachoruje.

 

Oznaki niedoboru fosforu:

• Na liściach pojawiają się brązowe plamy z fioletowym odcieniem. Przy poważnym niedoborze pierwiastka liść staje się brązowy z fioletowym połyskiem, tkanki obumierają, liść zwija się i wysycha;
• wzrost roślin zatrzymuje się;
• faza pączkowania nie rozpoczyna się, ale pąki opadają;
• wzrost korzeni zatrzymuje się.

Dolistne dokarmianie odbywa się za pomocą monofosforanu lub superfosfatu potasu. Opryskiwana jest tylko dotknięta roślina. Jeśli roślina nie wyprostuje się, to po 7-10 dniach ponownie nakarm ten sam preparat.

Karmienie w okresie pączkowania i kwitnienia

W tym czasie rosną rozłogi ziemniaczane i układane są bulwy. Kultura wymaga maksymalnej ilości składników odżywczych. Jednak nawożenie nie zawsze jest przeprowadzane.

Kiedy potrzebne jest karmienie:

• jeśli gleba nie została nawożona;
• na glebach ubogich, nawet jeśli zastosowano nawozy;
• jeśli ziemniak we wczesnym okresie wzrostu doświadczał niedoborów składników pokarmowych;
• przy uprawie na gruntach nawadnianych (tylko na południu);
• przy braku opadów przez ponad 30-35 dni (w strefie środkowej).

Nawożenia nie wykonuje się, jeśli gleba została nawożona jesienią, a wiosną podczas sadzenia do otworu dodano wszystkie niezbędne nawozy.

Do karmienia stosuje się preparaty niezawierające azotu.Tam, gdzie nie stosowano obornika i w początkowej fazie ziemniaków brakowało azotu, stosuje się nawozy o minimalnej zawartości azotu (diammofoska, ziemniak Kemira-5).

W okresie pączkowania i kwitnienia ziemniaki potrzebują potasu, fosforu i mikroelementów, nie potrzebują azotu. W tym czasie niedobory mikroelementów są najpełniej rozpoznawane.

 

Przy stosowaniu obornika jesienią stosuje się nawozy niezawierające azotu: monofosforan potasu, superfosfat, siarczan potasu, humat potasu, popiół. Całe nawożenie odbywa się w postaci płynnej. Do ziemniaków nie stosuje się nawozów suchych, nie są one w stanie ich wchłonąć.

Humat potasu - doskonały nawóz w tym okresie. Otrzymuje się go z torfu. Zawiera sole potasowe, kwasy huminowe i różne pierwiastki śladowe: bor, miedź, molibden, mangan, cynk. Nawożenie odbywa się w wilgotnej glebie, podlewając krzaki nad borowikami po opadach deszczu lub podlewaniu.

Popiół. Doskonałe żerowanie na ubogich glebach. Podlewaj borowiki naparem popiołu. Całkowicie eliminuje zapotrzebowanie ziemniaka na potas, fosfor i mikroelementy.

Nie nawozić popiołem wyłącznie na glebach zasadowych.

 

Monofosforan potasu. Podlewaj mokrą glebę. Jeśli uprawa doświadczyła wcześniej niedoboru fosforu i była nawożona nawozami fosforowymi, nie stosuje się monofosforanu potasu ani innych nawozów z fosforem. Zastosuj nawozy potasowe, humusowe lub popiół.

Superfosfat. Zawiera fosfor, może zawierać potas, wapń, siarkę, magnez i niewielkie ilości azotu. Kupując, należy zwrócić uwagę na to, czy zawiera gips. Gips jest słabo rozpuszczalny w glebie i jest niepożądany nawet jako składnik nawozów w okresie wegetacyjnym. Podlewaj krzaki nad borowikami roztworem leku.

Siarczan potasu. W okresie pączkowania i kwitnienia roślina potrzebuje przede wszystkim potasu. Podlewaj borowiki roztworem leku. Jeśli wcześniej ziemniaki karmiono popiołem, nie przeprowadza się nawożenia siarczanem potasu.

Do wszystkich powyższych substancji należy dodać mikroelementy. Jeśli ich brakuje, ziemniaki słabo rosną, a plony spadają.

Wszelkie nawożenie korzeniowe przeprowadzamy na wilgotnej glebie: po podlaniu lub deszczu, który dokładnie zwilżył glebę!

Niedobór baterii

Często występują w fazie pączkowania i kwitnienia. Przejawia się albo słabym wyrazem tej fazy, albo jej całkowitym brakiem.

    Niedobór wapnia

Często pojawia się tam, gdzie wapnia jest mało lub jest on zawarty w formie niedostępnej dla kultury.

Liście na szczycie krzewu prawie się nie otwierają, pozostają w połowie złożone.

Przy poważnym niedoborze wapnia wierzchołek wzrostu obumiera, a wzdłuż krawędzi liści pojawiają się jasne paski.

 

Niedobór wapnia może wystąpić zarówno u pojedynczych osobników, jak i na całym polu. Jeśli na 10 m² porażonych jest 4-5 roślin - jest to niedobór wapnia na całej poletce ziemniaka, nawożenie odbywa się na całym polu. Jeśli jest mniejsza, to tylko pojedyncze osobniki doświadczają niedoboru i tylko te są karmione.

Krzewy podlewa się azotanem wapnia. Opryskiwanie krzewów jest mniej skuteczne, ponieważ ziemniaki słabo wchłaniają składniki odżywcze z powierzchni liści.

Niedobór magnezu

Nie jest to tak rzadkie, jak się wydaje. Żółte plamy pojawiają się na środkowych i górnych liściach, zlokalizowanych wzdłuż krawędzi liścia. Woda z roztworem mikroelementów zawierających magnez.

Tak wyglądają liście z niedoborem magnezu

 

Niedobór boru

Ziemniaki, które mają pąki, nie kwitną. Młode liście zmieniają kolor na jasnozielony.Woda z roztworem kwasu borowego (proszek na czubku noża rozpuszcza się w 5 litrach wody). Lub podlewają borowiki roztworem mikronawozu zawierającym bor.

Roślinom brakuje boru

 

Niedobór żelaza

Często występuje w regionach południowych na glebach obojętnych i zasadowych.

Liście stają się białozielone, a wzrost zostaje zahamowany.

Pole podlewa się roztworem mikronawozów.

Niedobór żelaza

 

Nadmiar chloru

Występuje, gdy do nawożenia stosuje się nawozy zawierające chlor (na przykład chlorek potasu).

Na szczytach łodyg liście zwijają się w luźne grudki, wierzchołki nabierają zielonkawo-żółtego odcienia, a na krawędziach pojawia się sucha obwódka.

Chlor gromadzi się w liściach, gdy brakuje azotu, dlatego aby wyeliminować szkodliwe działanie, należy nawozić azotanem amonu. Substancje są najpełniej wchłaniane podczas karmienia korzeni, dlatego działkę podlewa się roztworem roboczym.

 

Nadmiar chloru pojawia się bliżej fazy pączkowania, kiedy stosowanie nawozów azotowych jest niepożądane. Ale tutaj nie ma wyboru - trzeba szybko wyeliminować szkodliwe działanie pierwiastka. Najlepszym lekiem w tym przypadku jest azotan amonu. Inne nawozy azotowe są mniej skuteczne. W każdym razie kwitnienie będzie nieco opóźnione o 1-1,5 tygodnia.

Po dodaniu saletry amonowej ziemniaków nie dokarmia się już niczym innym, aby nie było nadmiaru pierwiastków.

Dolistne dokarmianie ziemniaków

Ziemniaki słabo wchłaniają nawóz, dlatego wszystko, co niezbędne, dodaje się bezpośrednio do dołka podczas sadzenia. W strefie środkowej uprawa jest dokarmiana w wyjątkowych przypadkach (uboga gleba, długotrwała susza).

 

Na południu podczas nawadniania uprawa jest karmiona 2 razy: gdy wierzchołki osiągną 15-20 cm i na początku kwitnienia. W przypadku niedoboru jakiegoś pierwiastka uzupełnia się go dodatkowo niezależnie od planu żywieniowego.

Wskazane jest opryskiwanie ziemniaków przed pączkowaniem, gdy system korzeniowy jest jeszcze słabo rozwinięty i nie funkcjonuje w pełni. Humaty i nawozy azotowe są dobrze wchłaniane przez wierzchołki w początkowym okresie wzrostu.

Ze związków azotu najlepiej wchłania się mocznik: opryskuje się nim krzewy, gdy wierzchołki osiągnęły wysokość 15-20 cm lub gdy występuje niedobór azotu.

 

Pozostałe leki stosuje się zgodnie z borowikiem. Natomiast w przypadku łagodnego niedoboru któregokolwiek pierwiastka uprawia się opryski. Brakujący pierwiastek nie zostaje całkowicie wchłonięty, ale to wystarczy, aby wyeliminować niewielki niedobór pierwiastka.

Inne artykuły na temat uprawy ziemniaków:

1. Jak i jak traktować bulwy przed sadzeniem
2. Dlaczego ziemniaki należy uprawiać przed sadzeniem?