Sadzenie i pielęgnacja malin w otwartym terenie

Malina (Rubus idaeus) jest najczęstszą uprawą jagodową. Uprawia się go głównie w środkowej strefie, na Uralu, Ałtaju, niektórych obszarach Syberii i na Dalekim Wschodzie. Północna granica wzrostu sięga regionu Murmańska. W kierunku południowym aż do regionu Woroneża znajdują się przemysłowe nasadzenia malin.

Aby wyhodować takie maliny, trzeba się bardzo postarać

 

 

Treść: Biologiczne cechy kultury Wymagania dotyczące warunków uprawy Remontująca malina Wybór miejsca do sadzenia malin Daty lądowania Metody i wzory sadzenia Sadzenie malin w ziemi Pielęgnacja malin wiosną, latem i jesienią Rozmnażanie malin Choroby i szkodniki Odmiany malin

 

 

Biologiczne cechy kultury

Malina jest półkrzewem o wysokości 1-3 m. Część podziemną stanowi wieloletnie kłącze i boczne korzenie, z których wyrastają młode pędy. Kłącze szybko się starzeje. Maksymalna długość życia wynosi 7-10 lat, jednak z powodu pełzania co roku tworzy się 3-10 młodych węzłów.

Dlatego jeśli nie wycinasz co roku całego wzrostu, ale zostawiasz kilka pędów, życie działki może wydłużyć się do 20-25 lat, ale będzie „dryfować” - 1,5-2 m na boki od główne nasadzenia.

Kłącza leżą płytko: 15-20 cm, dlatego zarośnięte chwasty silnie je hamują, pozbawiając je wilgoci i składników odżywczych.

Część nadziemną tworzą pędy dwuletnie i roczne. Pędy roczne są zawsze zielone, pędy dwuletnie, w zależności od odmiany, mogą być zielone, czerwonobrązowe lub fioletowe. Wszystkie pędy są pokryte woskową powłoką i mają małe, miękkie kolce, ale obecnie hodowano również odmiany bezkolcowe. Owocują tylko gałęzie drugiego roku (z wyjątkiem odmian powtarzających się), po owocowaniu obumierają. Ich miejsce zajmują pędy, które wyrosły latem i zaowocują w przyszłym roku.

Maliny kwitną później niż inne jagody, więc wczesnoletnie przymrozki praktycznie nie mają na nie wpływu.

 

Pierwsze pąki pojawiają się pod koniec maja, masowe kwitnienie następuje w połowie czerwca. Roślina jest samopłodna, ale przy uprawie kilku odmian plon wzrasta o 5-10%.

Owocowanie rozpoczyna się pod koniec czerwca i trwa 20-45 dni. Terminy owocowania są bardzo zróżnicowane i zależą od odmiany oraz warunków klimatycznych. Owocem jest pestkowiec (malina) w kolorze czerwonym, bordowym, żółtym lub rzadko czarnym. Dojrzałość techniczna następuje wtedy, gdy jagoda nabierze charakterystycznego dla danej odmiany koloru, ale nie da się jej łatwo oddzielić od owocu. Dojrzałość biologiczna - jagodę łatwo oddziela się od owocu. Do transportu jagody zbiera się w okresie dojrzałości technicznej.

Wymagania dotyczące warunków uprawy

    Światło

Maliny najlepiej rosną na jasnych stanowiskach, chociaż bez problemu tolerują półcień. W gęstym cieniu pod drzewami rośliny mogą również rosnąć i przynosić owoce, ale plony będą wyjątkowo niskie. W cieniu pędy letnie stają się bardzo wydłużone, zacieniając owocujące, okres wzrostu jest wydłużony, nie mają czasu dojrzewać w chłodne dni i zamarzać zimą.

Wilgotność

Maliny nie tolerują stagnacji wody. Wody gruntowe nie powinny być wyższe niż 1,5 m. Uprawa również nie toleruje suszy, wymaga regularnego, obfitego podlewania. Jeśli latem brakuje wilgoci, półkrzew zrzuca jajniki, a resztę wypełnia się bardzo długo, a zawartość witamin i cukrów maleje.

Temperatura

Większość odmian jest dość odporna na zimę. Najważniejszą rzeczą w kulturze jest jej kłącze. Pod śniegiem wytrzymuje trzydziestostopniowe mrozy. Łodygi są mniej mrozoodporne. Wzrost malin zatrzymuje się w temperaturze +8°C. W temperaturze 6°C łodygi stają się łamliwe i bardzo łamliwe. Zimą w pełni dojrzałe gałęzie wytrzymują temperatury do -10°C, przy niższych temperaturach wierzchołki lekko zamarzają.

Podczas surowych zim lub zim z częstymi odwilżami część nadziemna może całkowicie zamarznąć, ale jeśli kłącze zostanie zachowane, wypuści nowe pędy.

 

W okresie wegetacyjnym uprawa jest mało wymagająca do ogrzewania. Zbiory dojrzewają nawet w najchłodniejsze lato.

Gleba

Kultura nadaje się do wilgotnych, ale pozbawionych stojących wód gruntowych, gleb bogatych w próchnicę. Nieodpowiednie są gleby ciężkie, gliniaste, skaliste i piaszczyste.

 

Śnieżna pokrywa

W przypadku malin bardzo pożądane jest, aby pokrywa śnieżna utworzyła się jak najwcześniej. Kora w listopadzie jest zbyt wrażliwa na zimno. W listopadzie, bez śniegu, ale przy temperaturach -7°C i niższych, większość pędów zamarza.

W lutym (na południu), w marcu (w strefie środkowej) kora cierpi z powodu palących promieni słońca, pęka i zaczyna się łuszczyć. Dlatego w regionach o mroźnych zimach półkrzew jest wygięty tak, że gałęzie znajdują się całkowicie pod śniegiem. Podczas ciepłej zimy z częstymi odwilżami i niewielką pokrywą śnieżną półkrzew zamiera.

Pokrywa śnieżna na malinach powinna utrzymać się jak najdłużej.

 

Remontująca malina

Po raz pierwszy w Ameryce wyhodowano odmiany powtarzające się. Mają nieco inny cykl rozwojowy: pędy roczne dają plon w tym samym roku, jest on niewielki - tylko to, co zdążyło dojrzeć przed nadejściem przymrozków. Zimą wierzchołek takiego pędu zamarza i w następnym roku owocuje jak zwykła malina. Opieka nad powtarzającymi się malinami w zasadzie taki sam jak w przypadku zwykłego, Jedyna różnica polega na cięciu.

W naszym kraju Michurin jako pierwszy wyhodował taką odmianę, ale później prace w tym kierunku zostały wstrzymane ze względu na to, że zbiory na pędach rocznych są zbyt małe i nie mają czasu dojrzeć przed zimną pogodą, a w następnym roku zachowuje się tylko 50% pąków kwiatowych, a zbiory się nie opłacają.Prace nabrały tempa, gdy zauważono, że z przymarzniętych zimą do ziemi pędów wiosną wyrasta nowy pęd, na którym powstaje pełnoprawny plon, choć nieco później niż w przypadku odmian konwencjonalnych.

Obecnie północną granicą uprawy odmian powtarzających się jest region moskiewski. Dalej na północ nie mają czasu na zebranie pełnych zbiorów.

 

Maliny remontujące mają roczny cykl rozwojowy. Wiosną z kłącza wyrasta pęd podobny do młodych pędów. Kwitnie w lipcu, pełny plon daje na przełomie sierpnia i września, po czym usycha i obumiera.

Późne owocowanie ma jedną istotną zaletę: jagody nie są uszkadzane przez szkodniki. Kiedy powtarzające się maliny kwitną i owocują, nie ma już szkodników.

Od powtarzających się można uzyskać dwa zbiory w sezonie. Aby to zrobić, roczne pędy nie są odcinane u nasady, ale uprawiane w zwykły sposób. W rezultacie jesienią dają niewielkie zbiory na samych szczytach. W następnym roku wierzchołek wysycha, a pozostała łodyga owocuje jak zwykła malina.

Ale w tym przypadku półkrzew wytwarza dużo pędów korzeniowych, krzak maliny gęstnieje i ogólny plon maleje.

Metoda uzyskiwania dwóch zbiorów za pomocą powtarzaczy jest odpowiednia tylko dla regionów południowych (zaczynając od południa regionu moskiewskiego). Na północy zbiory późną jesienią nie mają czasu dojrzeć.

Porównanie malin regularnych i powtarzających się

Indeks	Odmiany regularne	Odmiany remontujące
Rozpościerający się	Aż do Półwyspu Kolskiego	region Moskwy
Ucieczki	Jednoroczne - zielone i dwuletnie - owocujące	Zwykle jednoroczne, ale może urosnąć w następnym roku
Owocowanie	Tylko na pędach dwuletnich	Na pędach rocznych. Jeśli zostawisz je do przyszłego roku, zaczną ponownie produkować.
Daty owocowania	Lipiec-początek sierpnia	sierpień wrzesień
Smak	Świetne, słodkie, aromatyczne	Ze względu na brak ciepła w środkowej strefie smak jest przeciętny. Często jagody są bez smaku i wodniste, bez smaku
Wysokość strzelania	1,5-2,3 m	Krótkie, nie dłuższe niż 1,3 m

 

Wybór miejsca do sadzenia malin

Do sadzenia sadzonek malin nadają się tereny płaskie lub dolne partie niewielkich zboczy. Miejsce musi być chronione przed wiatrami: w regionach północnych przed zimnymi wiatrami północnymi, w regionach południowych przed suszącymi wiatrami ze wszystkich kierunków. Lepsza jest gleba neutralna, chociaż dobrze rośnie również na glebach lekko kwaśnych (pH nie niższe niż 5,7).

Stoki południowe, ze względu na suchość, nie nadają się do uprawy półkrzewów. Tereny płaskie również się do tego nie nadają, ponieważ wiatr latem silnie wysusza glebę, a zimą zamiata śnieg i zmniejsza grubość pokrywy śnieżnej, co prowadzi do zamarzania roślin.

Najbardziej odpowiednie miejsca do tego znajdują się wzdłuż ogrodzenia lub wzdłuż granic terenu.

 

Maliny dobrze komponują się z jabłoniami, gruszami i śliwymi. Możesz rozpocząć plantację po melonach lub zielonych uprawach. Ale półkrzew nie toleruje bliskości wiśni. Już w odległości 3-4 m plon jest stłumiony, słabo owocuje i wytwarza wątłe pędy.

Nie zaleca się sadzenia krzewów malin obok rokitnika i porzeczek. Maliny kiełkują w środku krzewu porzeczki, a rokitnik wypiera maliny.

Malin nie należy sadzić obok truskawek, ponieważ mają one wiele wspólnych szkodników.

Daty lądowania

Głównym czasem sadzenia malin jest jesień, chociaż w razie potrzeby można je sadzić wiosną, a nawet latem. Jeśli jest to dorosły pęd, wypuści kwiaty i jagody, ale zapuści korzenie.

Półkrzew przestaje rosnąć w temperaturze +7°C, dlatego musi wcześniej zakorzenić się. Główny okres sadzenia w strefie środkowej to koniec sierpnia - połowa września.Na południu można sadzić do połowy października.

Preferowane jest jesienne sadzenie malin, ponieważ krzew po zakorzenieniu przechodzi w zimę. Wiosną, jeszcze nie ukorzeniona, zaczyna kiełkować i ulega wyczerpaniu. Oczywiście wszystko z czasem zostanie przywrócone, ale zacznie przynosić owoce rok później.

 

Wiosną sadzonki malin można sadzić na otwartym terenie, gdy gleba nagrzeje się do co najmniej 10°C. Zwykle opierają się na ziemniakach: jeśli zostaną posadzone, oznacza to, że ziemia się rozgrzała i można sadzić maliny.

 

Latem maliny można przesadzić w dowolnym momencie, jeśli są już pędy. Jeśli pęd owocujący, to albo w okresie kwitnienia, albo po owocowaniu. Podczas przesadzania pędu z jagodami wszystkie znajdujące się na nim owoce i jajniki są odrywane. Ogólnie rzecz biorąc, zaleca się przesadzanie pędów owocujących wczesną wiosną lub jesienią, a w nagłych przypadkach przesadzanie latem.

Latem maliny sadzi się do gruntu wieczorem, zarówno w dni słoneczne, jak i pochmurne oraz chłodne. W pozostałych okresach sadzenie odbywa się o każdej porze dnia.

Metody i wzory sadzenia

Maliny uprawia się w daczach na dwa sposoby: paskowy i krzaczasty. To ostatnie jest bardzo rzadkie.

Metodą paskową pielęgnacja malin będzie nieco trudniejsza: niewygodne jest uprawianie gleby w rzędach i zwalczanie chwastów. Ale jednocześnie plon w rzędach jest zawsze wyższy niż w przypadku uprawy krzewów. Plantację można przechowywać w jednym miejscu przez bardzo długi czas.

Metoda sadzenia krzewów

 

Podczas sadzenia w krzakach (kępach) uzyskuje się efekt przypominający leśną gęstwinę. Wady sadzenia kurtyn:

1. Z biegiem czasu kłącze silnie rośnie i starzeje się szybciej.
2. Młode pędy stają się cienkie i słabe.
3. Zbiory spadają. Ponadto, nawet przy dobrym owocowaniu, plon jest zawsze niższy niż w przypadku uprawy pasowej.
4. Bez odpowiedniego przycięcia kępa zamienia się w zarośla.

Dzięki temu uprawa pasowa malin jest bardziej wydajna. Wydajność jest wyższa, a plantacja jest trwała.

Zazwyczaj latem mieszkańcy uprawiają krzewy malin w jednym rzędzie wzdłuż płotu lub granicy działki, a po 7-10 latach usuwają stare nasadzenia, sadząc młode sadzonki. Potem czekają 2 lata na żniwa. O wiele bardziej praktyczna jest uprawa malin w formie koczowniczej.

Przez pierwsze 2-3 lata pozostawia się młode pędy, które wyrosły w odległości 1-1,5 m od rośliny matecznej. Wszystkie pędy znajdujące się bliżej roślin matecznych są usuwane. W ten sposób powstaje nowy rząd (można go ułożyć w obie strony, jeśli pozwala na to miejsce). Gleba pod uprawą jest płytko spulchniona, usuwając chwasty.

Gdy nowy rząd zacznie owocować, odstępy między rzędami wykopuje się za pomocą bagnetu łopatkowego, odcinając połączenie między rzędami. Dzięki tej metodzie maliny można uprawiać bardzo długo, uzyskując wysokiej jakości zbiory.

Sadzenie krzewów malin w rzędach

 

Metodą paskową krzewy malin umieszcza się wzdłuż granic terenu w 1-2 rzędach. Odległość między krzewami wynosi 70-80 cm, między rzędami 1 m. W okresie wzrostu podkrzewu rozstawa rzędów powinna wynosić co najmniej 40 cm.

Przy sadzeniu w kępie odległość między roślinami wynosi 60x60 cm, z biegiem czasu kępa zamienia się w gęste zarośla, dlatego pędy są regularnie wycinane, pozostawiając nie więcej niż 5-7 młodych pędów.

 

Sadzenie malin w ziemi

Sadząc maliny pasowo, należy wykonać rów, do którego dodaje się kompost lub zgniły obornik (1 wiadro na 1 m rowu). Jeśli nie ma materii organicznej, użyj humatów lub jagód Effecton. Podczas sadzenia jesienią dodatkowo dodać siarczan potasu 2 łyżki/m2². Na glebach zbyt kwaśnych (pH poniżej 5,4) dodać popiół: 1 szklanka na 1 m wykopu. Na glebie zasadowej dodać torfu po 1 wiadrze na rów.

Przed sadzeniem bruzdy są dobrze podlewane. Jeśli sadzonki są słabe, posadź 2 krzewy na raz.

Sadząc w kępach, wykop dla każdego krzaka oddzielny dół o głębokości 20 cm i zastosuj taki sam nawóz, jak przy sadzeniu w okopach. Przy pH poniżej 5,3 dodaj 0,5 szklanki popiołu do każdego dołu.

Przed sadzeniem maliny moczy się w wodzie 1-1,5 z dodatkiem stymulatorów korzeniowych Kornerost lub Heteroauxin.

Maliny sadzi się bezpośrednio do szyi korzeniowej, bez zakopywania. Roślina nie jest w stanie wytworzyć korzeni przybyszowych, więc po zakopaniu kora gnije, a roślina obumiera. Jeśli szyja korzeniowa nie jest całkowicie przykryta, korzenie wysychają i zamarzają w zimie. Zaraz po posadzeniu maliny podlać.

    Jesienne sadzenie malin

Podczas sadzenia jesiennego Wierzchołki sadzonek są odcinane o 15-20 cm, wszystkie liście są odrywane od pędów i podlewane w razie potrzeby. W temperaturze 10°C młode gałęzie, jeśli to możliwe, przygina się do podłoża.

    Sadzenie malin na wiosnę

Po posadzeniu łodyga jest skracana o 20-25 cm, jeśli sadzonka ma kilka łodyg, zostaje najsilniejsza, pozostałe są wycinane. Jeśli pędy nie zostaną skrócone i przycięte, półkrzew nie zapuści korzeni, a dodatkowo maliny dają niewielki zbiór jagód, ale nie wypuszczają pędów, co oznacza, że ​​w przyszłym roku nie będzie zbiorów.

Liście na pędach są usuwane, aby nie odparowały nadmiaru wilgoci i nie wysuszyły łodygi.

 

Podczas przesadzania pędów korzeniowych w lecie jest on również skracany o 20-25 cm, a liście odrywane.

Po posadzeniu gleba nie jest zagęszczona, ponieważ maliny nie lubią gęstych gleb, a korzenie potrzebują wystarczającego dostępu do tlenu.

Pielęgnacja malin

Jeśli nie ma możliwości uprawy malin w sposób nomadyczny, należy wykopać głęboką bruzdę wzdłuż rzędów lub wkopać łupek o głębokości 20 cm, co zapobiegnie rozprzestrzenianiu się malin po powierzchni. Lub między uprawą a grządkami pozostawia się darń o szerokości 1,5 m. Podkrzew nie lubi gęstej gleby i źle rośnie w darni.

Krzewy są przywiązane do drutu lub drut jest po prostu ciągnięty po obu stronach w 2-3 poziomach (okazuje się, że jest to krata po obu stronach rzędu).

 

Malina to delikatna roślina. Pod ciężarem plonów lub mokrych liści ugina się w kierunku ziemi i pęka u nasady. Pęka także pod wpływem silnego wiatru.

Wiosną po jesiennym posadzeniu, jeśli sadzonka jest słabo ukorzeniona, skraca się ją o 1/3. Po całkowitym zamrożeniu sadzonki, w przypadku cennej odmiany, wykopuje się kłącze. Jeśli znajdują się na nim żywe białe pąki, w ciągu sezonu wypuszczą młode pędy. Jeśli kłącze jest czarne, sadzonka jest martwa.

Pielęgnacja malin na wiosnę

Gdy średnia dzienna temperatura przekracza +10°C, maliny zgięte na zimę są podnoszone i przywiązywane do kraty. Słabe i martwe pędy są wycinane. Jeśli jest dużo młodego wzrostu, nadmiar jest również usuwany. Zamrożone wierzchołki usuwa się na zieloną część, a jeśli są w całości, to przycina się je na głębokość 15-20 cm, co powoduje wzrost gałęzi bocznych i wzrost plonu.

Gleba. Wczesną wiosną glebę spulchnia się na głębokość 10-12 cm dla młodych sadzonek i 5-7 cm dla nasadzeń owocowych. Usuń korzenie chwastów. Dojrzałe nasadzenia na obwodzie są wykopywane, jeśli nie zostało to zrobione jesienią.

System korzeniowy rośliny jest powierzchowny, więc nie można go głęboko poluzować.

 

Podlewanie. W suchą wiosnę podlewanie odbywa się raz na 10 dni. Szybkość podlewania dla roślin dorosłych 2 wiadra/m², dla sadzonek 0,5 wiaderka/m². Jeśli wiosna jest deszczowa, podlewanie nie jest wymagane.Po podlaniu glebę ściółkuje się okruchami torfu i próchnicy, obornikiem i sianem. Chochoł zwiększa skuteczność nawozów. Grubość ściółki wynosi 4-7 cm.

Nawozy. Pamiętaj o stosowaniu nawozów azotowych. Ale azot zmniejsza mrozoodporność, więc nawożenie wykonuje się, gdy minie zagrożenie mrozem (w środkowej strefie - koniec maja, na północy, pierwsze dziesięć dni czerwca). Najlepszym nawozem jest napar z obornika 1:10 lub ptasich odchodów 1:20. W przypadku braku obornika podawać napar z chwastów w proporcji 1:10 lub nawozy mineralne: saletra amonowa, mocznik, nitroammofoska 2 łyżki/10 l wody.

Przed nawożeniem sadzonki są obficie podlewane.

Jak dbać o maliny latem

Gleba. Kontynuacja zwalczania chwastów i spulchniania.

Podlewanie. W przypadku ulewnych opadów, które dobrze nasiąkną glebę, podlewanie nie jest wymagane. W przypadku braku opadów i upałów podlewanie odbywa się co 10 dni.

Największe zapotrzebowanie na wodę dla upraw występuje podczas napełniania jagód. Dlatego przy suchej pogodzie nasadzenia są podlewane co 5-7 dni. Szybkość podlewania wynosi 3-4 wiadra na dorosłą roślinę, 0,5-1,5 wiadra na sadzonkę.

W czasie suszy bez podlewania maliny zrzucają jajniki.

Po zbiorach zapotrzebowanie na wodę maleje. Podlewanie odbywa się raz na 12-15 dni.

Karmienie. W okresie wiązania i wypełniania owoców roślina potrzebuje potasu i mikroelementów. Podać naparem popiołu 1,5 szklanki/10 l lub rozsypać suchy popiół na powierzchnię gleby i następnie ją uszczelnić.

Maliny są nitrofilne i potrzebują azotu. W okresie wypełniania jagód półkrzew podlewa się humusem lub dodaje się mocznik (1 łyżeczka / 10 litrów wody). Można również użyć naparu z chwastów, ale rozcieńczonego w stosunku 1:20. Nie stosuje się bogatszego naparu ani obornika, gdyż powoduje to silny wzrost pędów ze szkodą dla plonu.

Dobre nawożenie wiosenne i umiarkowane letnie azotem sprzyja wzrostowi silnych i mocnych młodych pędów, które później zamieniają się w dojrzewające jagody.

 

 

Formacja malinowa przeprowadza się po zbiorach i zależy od metody uprawy.

Na Kurtyna Po wyhodowaniu tworzą krzew składający się z 8-12 pędów. Przez pierwsze 2 lata półkrzew nie jest w stanie wytworzyć takiej liczby pędów, dlatego pozostawia 2-3 najsilniejsze, resztę wycinając. Na trzeci rok pozostaje 4-5 potężnych pędów itp. Cały nadmierny wzrost korzeni jest usuwany. Po owocowaniu usuwa się pędy owocujące, a także chore i uszkodzone. W dorosłych krzewach pozostają dodatkowe 2-3 dodatkowe pędy na wypadek, gdyby główne zamarzły zimą. Wiosną, jeśli wszystko jest w porządku, są usuwane.

Wycina się także wszystkie pędy owocujące, uszkodzone i połamane.

 

Gdy podkrzew się starzeje i plony spadają, młode pędy z każdego krzewu pozostawia się w odległości 0,8-1,0 m, a stary krzew wyrywa się z korzeniami.

Na taśma Podczas uprawy im mniej pędów zastępczych pozostawisz, tym większy będzie ich plon w przyszłym roku i większe jagody. W miarę zagęszczania się rzędów plon maleje. Młode pędy pozostawia się w odległości 15-20 cm od rośliny matecznej, zarówno w rzędzie, jak i po bokach. Pozostaw nie więcej niż 4-5 pędów. Po zbiorze młode pędy przycina się do 15-25 cm, dzięki czemu pędy lepiej się rozgałęziają i dojrzewają. Wierzchołki często nie dojrzewają i nie zamarzają zimą.

Jesienna pielęgnacja malin

Podlewanie. Suchą jesienią nasadzenia są podlewane 2 razy w miesiącu. Jeśli pada deszcz, podlewanie nie jest wymagane. W połowie października przeprowadza się nawadnianie nawilżające. Wskaźnik zużycia dla dorosłej rośliny wynosi 40-50 litrów wody, dla sadzonek 10 litrów.Jeśli pada nieregularnie, przeprowadza się nawadnianie uzupełniające wodę. Nie jest to wymagane jedynie w przypadku bardzo mokrej jesieni. Po nawadnianiu uzupełniającym wodę stosuje się nawozy.

Nawozy. W październiku dodaje się materię organiczną: częściowo zgniły obornik lub kompost. Nakłada się go obustronnie taśmą (1 wiadro obornika na 1 m pasa) i zakopuje w glebie na głębokość 7-10 cm. Odległość pędów od obornika powinna wynosić co najmniej 30 cm, nawóz stosuje się nigdy nie aplikowany bezpośrednio pod krzaki. W regionie innym niż Czarna Ziemia odbywa się to corocznie, na glebach czarnych raz na 2-3 lata.

Po wprowadzeniu obornika dodać popiół w ilości 1 szklanki na 1 m², w przypadku braku popiołu, użyj superfosfatu (1 łyżka stołowa) i siarczanu potasu (1 des.l.). Zamknij je do 5-7 cm.

Przy uprawie kępowej na krzak stosuje się 1 wiadro obornika oraz nawozy fosforowo-potasowe w tych samych proporcjach.

W przypadku stosowania świeżego obornika umieszcza się go w odległości co najmniej 50-70 cm od roślin. Korzenie malin dotrą do niego bez problemu.

Wszystkie nawozy stosujemy zawsze po podlaniu!

 

Na zimę krzaki są przywiązane i przygięte do ziemi

 

Przygotowania do zimy. W połowie października, zanim temperatura spadnie do 6°C, maliny przygniata się do ziemi, aby zimą nie zamarzły. Sąsiednie krzaki są przygięte do ziemi i zawiązane 1-2 krawatami. Możesz zgiąć krzaki, dociskając pędy do ziemi cegłami lub drutem.

 

Żniwny

Owocowanie malin trwa 25-35 dni. Pierwsze opłaty są niewielkie. Okres masowego owocowania rozpoczyna się 10-12 dni od rozpoczęcia zbioru jagód. Malin nie zbiera się po deszczu ani podczas rosy, ponieważ jagody szybko się psują.

Po przejrzeniu jagody opadają. Maliny nie nadają się do transportu na duże odległości.Jeżeli konieczny jest długotrwały transport, jagody niedojrzałe (kiedy są słabo oddzielone od owocu) usuwa się wraz z owocami i łodygą.

Rozmnażanie malin

Maliny są łatwe w rozmnażaniu pędy korzeniowe. Do rozmnażania podczas uprawy gleby należy pozostawić wymaganą ilość mocnych pędów wyhodowanych w odległości większej niż 20 cm od krzaka. Przyszłe sadzonki pielęgnuje się w taki sam sposób, jak nasadzenia główne, a jesienią lub wczesną wiosną wykopuje się je grudką ziemi i sadzi w stałym miejscu.

Silna sadzonka musi mieć:

• 1-2 łodygi liściaste o wysokości 20-25 cm;
• kłącze z 1-2 pąkami;
• pęczek włóknistych korzeni o długości 15-20 cm;
• część kłącza matki o długości 5-8 cm.

W przypadku długiej części nadziemnej skraca się ją do 15-20 cm, po posadzeniu usuwa się wszystkie liście.

Te pędy korzeniowe (pędy) można wykopać wiosną lub jesienią i przesadzić w nowe miejsce.

 

Kulturę można propagować sadzonki korzeniowe, ale w ogrodnictwie amatorskim tej metody praktycznie nie ma.

Sadzonka korzeniowa to kawałek korzenia z pąkami o długości 10-12 cm, sadzonki korzeniowe przygotowuje się na początku października, aby miały czas na zakorzenienie. Są cięte w ten sposób:

• wykop ziemię w odległości 30-40 cm od rośliny matecznej, aż natknie się na jeden z korzeni;
• jest wyciągany z ziemi wraz z małymi korzeniami;
• korzenie o grubości większej niż 2 mm są cięte na kawałki o długości 10-12 cm, pozostawiając włókniste korzenie;
• Sadzonki sadzi się w stałym miejscu.

Sadzonki korzeniowe można sadzić w szklarni, aby szybko wypuściły pędy. Ale to są już technologie przemysłowe.

 

Choroby i szkodniki

    Choroby malin

Maliny mają wiele chorób.Większość z nich atakuje pędy, ale są też takie, które atakują korzenie i jagody.

Szara zgnilizna

Wpływa na jagody na krzakach i po zbiorze. Czasami pojawia się na liściach i łodygach. Jest to bardzo zauważalne podczas wilgotnego lata. Jagody na krzakach pokryte są szarym nalotem, zebrane sklejają się w kilka kawałków i pokrywają się nalotem. Na pędach pojawiają się biało-szare pierścienie.

W celach profilaktycznych na wiosnę opryskuje się je Forecastem, Maximem Dachnikiem, Skorem, Switchem. Kiedy na jagodach pojawia się zgnilizna, traktuje się je produktami biologicznymi: Fitosporyną, Bitoksybacyliną, Lepidocydem.

Szara zgnilizna

 

Wrzodziejące plamienie

Na łodygach pojawiają się wrzody. Traktowane preparatami zawierającymi miedź.

Antraknoza

Na liściach pojawiają się fioletowe plamy, wysychają, kwiaty i jajniki opadają, a jagody wysychają. Na łodygach pojawiają się wrzody. Traktowane preparatami zawierającymi miedź: Abiga-Pik, HOM. Używają także tytułu i skrótu perspektywicznego.

 

Mączniak

Wpływa na maliny, jeśli w pobliżu rosną chore rośliny (porzeczki, agrest, floks itp.). Wpływa na liście, jagody i końcówki pędów. Na liściach pojawia się biały nalot, zamieniający się w pajęczyny lub watę. Często pojawia się na zagęszczonych, słabo wentylowanych nasadzeniach. Przed kwitnieniem użyj Tilt, Topaz, siarki koloidalnej. Kiedy pojawiają się jajniki, stosuje się produkty biologiczne Fitosporin lub Trichoderma.

Szkodniki malin

Maliny mają również wiele szkodników. Ponadto zarówno te specyficzne malinowe, jak i pospolite z poziomkami (truskawkami).

Chrząszcz malinowy

Chrząszcze i larwy uszkadzają plony. Chrząszcze żerują na liściach, larwy żyją w jajnikach i jagodach. Larwa to ten sam robak, który występuje w jagodach podczas ich zbierania. Niszczy pojemnik i jagody.Wiosną, gdy chrząszcz się pojawi, nasadzenia traktuje się Karbofosem, Inta-Vir i Iskrą.

Malinowa mucha

Rozmnaża się w maju-czerwcu. Larwy uszkadzają korę i wgryzają się w łodygę, wyżerając w niej przejście. Wierzchołek pędu opada. Szkodnik może przegryźć pęd na całej długości aż do nasady i wniknąć w ziemię. Kiedy wierzchołki opadną, pęd przycina się do ziemi, nie pozostawiając kikutów. Przed kwitnieniem użyj Karbofos, Actellik, Inta-Vir.

Pęd maliny porażony przez muchę malinową

 

Muszka pędowa maliny

Lot dorosłych owadów trwa przez całe lato. Larwy wnikają w łodygę. W miejscu penetracji tworzą się obrzęki - zgrubienia o średnicy do 2 cm. Kora na galasach pęka, a pęd łatwo się łamie. Zimuje w galasach. Powoduje ogromne szkody w nasadzeniach.

Ryjkowiec malinowo-truskawkowy

Najpierw niszczy truskawki, później maliny. Szkodnik składa jaja w pąkach i gryzie szypułkę. Larwa zjada pączek od środka, wysycha i odpada. W okresie pączkowania maliny zwalcza się ryjkowcami za pomocą Karbofosu i Iskry. Po kwitnieniu stosuje się produkt biologiczny Nemabact.

 

    Malinowe szkło

Dotyczy to głównie malin zaniedbanych i zagęszczonych. Larwy uszkadzają rośliny, żyją w łodygach i korzeniach powierzchniowych, zjadając je od środka. Zimują na żerowiskach, a w następnym roku nadal żerują na łodygach i korzeniach. Pęd łatwo łamie się przy ziemi. Do kontroli stosuje się Karbofos, opryskując dolną część łodyg i ziemię pod nimi.

Odmiany malin

Obecnie uprawia się głównie maliny wielkoowocowe. Chociaż radzieckie odmiany o małych owocach były dobre, w ogrodnictwie amatorskim stopniowo zanikają.

Według koloru malin rozróżnia się:

• czerwony;
• żółty;
• czarny.

czerwona malina

 

1. Balsam. Radziecka odmiana. Średnio wczesny. Wysoce zimotrwała, nie poddawana zmrożeniu zimą. Wydajność jest powyżej średniej. Jagody są ciemnofioletowe, stożkowate, o masie 2,5-3 g. Dojrzewają razem.
2. ognisty Ptak. Powtarzająca się późna odmiana, nieodpowiednia dla regionów północnych, ponieważ nie ma czasu na dojrzewanie. Jagody duże, stożkowate, jasnoczerwone, błyszczące, o masie 4,5-6 g. Smak dobry, słodko-kwaśny, z aromatem.
3. Pingwin. Bardzo wczesna odmiana powtarzająca się. Jagody są duże, szerokostożkowe, lekko owłosione, ciemnopurpurowe, o masie 4,2-6,5 g. Smak jest słodko-kwaśny, bez aromatu. Wydajność jest średnia.
4. Józefina. Odmiana amerykańska. Krzewy dorastające do 2 m wysokości. Jagody gładkie, czerwone, o masie 7-9 g, słodkie i aromatyczne, o doskonałym smaku. Istnieje możliwość transportu na niewielkie odległości.
5. Kapelusz Monomacha. Odmiana późno dojrzewająca o bardzo dużych owocach. Owocowanie rozpoczyna się w sierpniu i trwa 1,5 miesiąca. Dlatego pełne zbiory można uzyskać tylko na południu. Masa jagód wynosi 10-15 g, jagody są czerwone, tępo-stożkowate. Odmiana jest produktywna, ale wymaga wilgoci. Jeśli podlewanie jest słabe, jagody stają się małe i pozbawione smaku.

 

Żółta malina

 

1. Pomarańczowy cud. Odmiana powtarzająca się w środku sezonu. Jagody są duże, o masie 5,0-7,5 g, wydłużono-stożkowe, jasnopomarańczowe, błyszczące. Odmiana jest produktywna i dobrze smakuje. Jesienią wszystkie pędy są wycinane u nasady.
2. Złota jesień. Odmiana powtarzająca się średnio późno. Jagody duże, złotożółte, wydłużono-stożkowate, o masie 4,8-5,3 g. Jagody ściśle przylegają do owocu. Smak jest dobry, słodko-kwaśny, z aromatem.
3. Bursztyn. Odmiana powtarzająca się średnio późno. Jagody są jasnopomarańczowe, kuliste, różnej wielkości. Waga może wahać się od 2,5 do 6,5 g.Smak jest dobry, słodko-kwaśny, bez aromatu. Maliny są odporne na suszę.
4. Żółty olbrzym. Odmiana średniowczesna, nieremontująca. Krzewy są mocne, wys. do 2 m. Jagody są żółte, tępo-stożkowate, a po przejrzeniu nabierają morelowego odcienia. Waga jagody jest różna - od 1,7 do 2,8 g. Jagoda może rozpaść się na osobne pestki. Smak jest średni, wydajność jest niska. Ale pomimo takich cech jest to jedna z najpopularniejszych odmian żółtych malin, ponieważ przy wysokiej technologii rolniczej masa jagody wzrasta do 7-8 g.

 

Czarna malina

 

1. Niedopałek. Polecana do uprawy w zachodniej Syberii. Wczesne dojrzewanie. Jagody są gęste, zróżnicowanej wielkości, czarne, o masie 1,8-6,2 g. Smak jest dobry. Okres owocowania jest krótki - 1,5-2 tygodnie. Produktywność jest niska. Odmiana jest jednak odporna na choroby.
2. Zakręt. Odmiana średnio wczesna. Jagody są czarne, różnią się znacznie masą od 1,4 do 6 g. Smak jest doskonały, przypomina miód.
3. Cumberlanda. Pierwsza odmiana aronii, wyhodowana pod koniec XIX wieku. Wczesny okres owocowania. Czarne jagody są słodko-kwaśne. Waga jagód wynosi 2,5-4 g.
4. Szczęście. Odmiana średnio wczesna. Jagody są czarne, bardzo nierówne, o masie 1,8-6 g. Masa jagód w dużym stopniu zależy od technologii rolniczej.

 

Aronia Malina bardzo potrzebuje zaawansowanej technologii rolniczej. Bez odpowiedniej pielęgnacji praktycznie przestaje owocować.

Wniosek

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że maliny rosną same. Jednak plon zaniedbanych nasadzeń jest wyjątkowo niski. Maliny to bardzo satysfakcjonująca uprawa. Im lepsza pielęgnacja, tym większe zbiory.

    Podobne artykuły:

1. Borówki ogrodowe: sadzenie i pielęgnacja letniego domku
2. Jak prawidłowo dbać o porzeczki
3. Jeżyny ogrodowe: sadzenie i pielęgnacja w otwartym terenie, fot
4. Agrest: sadzenie i pielęgnacja, przycinanie, nawożenie
5. Zasady sadzenia truskawek w otwartym terenie